عاشق خدا بشویم ...

« عشق به وطن ضرورت است
عشق به دیگری حادثه
عشق به خدا تلفیقی است از ضرورت و حادثه »                  « نادر ابراهیمی»
از سوراخ کفشم ، خاک گرم خشو آرام آرام داخل می رود و لای انگشتهایم را پر می کند. روی زمین هایش قدم می زنم. مثل بچگی هایم که تمام این زمین ها را می گشتم و چشمه کوره را و دره بویر و چشمه نوروز و چار دویار و ... به قول « خلیل جبران » : « چه بسیارند تکه پاره های من که در این کوچه ها پراکنده ام ... »
این روزها به چنار و کوچه هایش که نگاه می کنم با وجود ابرهای سیاه فقر بر آسمانش و چاه های هولناک اعتیاد و ناآگاهی و کینه که دارند آرام آرام به دستان سبز مردم پر می شوند ؛ جای خالی بزرگی را خوب احساس می کنم. چیزی داغ داغ که ریشه های کینه را بسوزاند و آنقدر بزرگ باشد که کاستی ها را پر کند و لکه ها و سیاهی ها را بپوشاند. احساس می کنم که برای تمام آمد و شدهای مردمم بهانه های بزرگی لازم است.
بهانه ای برای همه چیز : برای خندیدن ، گریستن ، درس خواندن ، بیل زدن ، شیر دوشیدن ، گردو چیدن و هر کار دیگری . . .
بهانه ای به اسم عشق تا جمله ی ویرانگر « خراو بوایه چنار » و « کور بمنه چنار » از میان مردممان به گوش نرسد و توی مینی بوس و توی راه امامزاده و هر جا که حرفی از چنار به میان می آید ، این جمله ها تنها پیشکش ما به چنار نباشد.
چه بهانه ای بهتر از عشق ورزیدن به چنار و چناری؟
تا به بهانه ی عشق برای رنج های یک چناری دل بسوزانیم و با هم زخم های اعتیاد و فقر و جهل و ... را با دستمال عشق ببندیم و به عشق چنار راحت تر بتوانیم از یک متر زمینمان بگذریم و در گوشه کنارهای زندگیمان جای کوچکی هم برای چنار باز کنیم و بچه هایمان را با عشق به چنار بزرگ کنیم و سختمان نباشد که دوشادوش هم برای این خاک قدمی برداریم و یا لااقل سنگ راه قدم هایی که برای چنار برداشته می شود نشویم . . .
تا به بهانه ی عشق فکری برای ریشه های چنار کنیم و « هر کدام ، از هر طایفه ای که باشیم با مشتی خاک و جرعه ای آب به یاریش بشتابیم تا ریشه هایش سبز بماند».
و چه خوب می نویسد نادر ابراهیمی :
« وطن عشق است ، نفْسِ عشق ، ذات ِ عشق ، بلور عشق. بیاموز که عاشق شوی ، خواهر خوب من ، برادر خوب من ، فرزند خوب من ! و مگذار که اجانب و پرستندگان اجانب و مزدبگیران اجانب و ابلهان بی وطن ، از قلبت ، این عشق را برانند ... وطن یک بوته ، فقط یک بوته گل چارفصل است که به صد رنگ و با صد عطر گل می دهد امّا یک بوته ، فقط یک بوته است نه بیش تر و تو اگر عاشقانه به گردش بگردی تازه حس می کنی که یک بوته است نه هزار و یک ریشه دارد نه هزار ...                              عاشقانه زندگی کنید...

طاهره محمودی رحمت

آب چنار سالم است ؟!

مردم 90% بیماری های خود را می نوشند    

 « لویی پاستور»

    حتما شما هم با ما موافقید که برای سلامتی خود و فرزندانمان مهم است بدانیم آبی که می نوشیم و به ما زندگی می­بخشد سالم است یا نه. در این مقاله کوشیده ایم وضعیت آب آشامیدنی چنار را با هم بررسی کنیم. ابتدا مختصری در مورد آلودگی آب بدانیم :

آب آشامیدنی آلوده آبی است که خواص فیزیکی ، شیمیایی و بیولوژیکی آن تغییر کرده است به گونه­ای که مصرف آن برای انسان زیان­آور است. منابع ایجاد آلودگی آب عبارتند از : فاضلاب های خانگی ، صنعتی ، کشاورزی ؛ سیلاب­های سطح شهر و آلودگی های طبیعی.

برای تشخیص کیفیت آب آشامیدنی آزمایشات میکروبی روی آن انجام می­شود که درجه­ی آلودگی آب را به فضولات انسانی و حیوانی مشخص می­سازد. نتایج این آزمایش­ها به صورت تعداد « کُلی­فُرم » است. کلی­فرم ها باکتری هایی هستند که در بدن انسان ها و حیوانات وجود دارند و به خودی خود موجب بیماری نمی شوند اما وجود آن ها در آب ، آلودگی آب را نشان می دهد. به این صورت که وجود کلی­فرم نشان می­دهد که سایر باکتری های مضر و بیماری­زا هم در آب وجود دارند. این باکتری­ها باعث بیماری هایی مثل هپاتیت، تیفوئید و ... می شوند.

در اکثر مراکز و درمانگاه های روستایی موارد زیر انجام می شود تا در صورت مشاهده­ی آلودگی آب آشامیدنی ، این آلودگی گزارش شود :

- نمونه برداری از آب روستا و ارسال به آزمایشگاه جهت تشخیص بیشترین تعداد کلی­فرم

- گزارش موارد نا مطلوب به شرکت آب و فاضلاب شهرستان

- گزارش موارد نقص مانند شکستگی لوله در مناطقی از سطح روستا

- انجام کلرسنجی از آب آشامیدنی روستاها

- تحویل کلر به روستاها

برای رفع آلودگی از آب معمولا کلرزنی صورت می­گیرد زیرا روشی ارزان و آسان است. کلر باکتری­ها را می کشد. میزان کلر باقی­مانده­ی مطلوب 2/0 تا 8/0  ppm است ( یک ppm یعنی یک قسمت در یک میلیون ). یعنی اگر این مقدار از کلر در آب بماند آب سالم است زیرا مقداری از کلر صرف کشتن باکتری ها شده و این مقدار باقی مانده است.

به گزارش درمانگاه چنار میزان کلر باقی مانده در آب چنار صفر می­باشد و این نشان می­دهد که آب چنار آلوده است ( یعنی تمام کلر صرف کشتن باکتری ها شده و کلری باقی نمانده است و ممکن است هنوز باکتری های بیماری­زا در آب وجود داشته باشند ). با این وجود آلودگی آب از نظر کلی­فرم توسط مرکز بهداشت اسدآباد تا کنون تأیید نشده است. امّا مرکز بهداشت چنار آلودگی ناشی از شکستگی لوله در سطح روستا را تأیید می­کند.

باید بدانیم که استفاده از کلر در درازمدت به جای رفع عامل آلودگی ( یعنی شکستگی لوله ها ) ضررهایی هم دارد. وجود کلر در آب ( در شرایطی ) می­تواند با ترکیبات دیگر واکنش دهد و مواد خطرناکی ایجاد کند. مؤسّسه چنارستان قصد دارد موضوع آلودگی آب چنار را بررسی و پی­گیری نماید.   

جمیله فرهادی و زهرا طهماسبی (با همکاری خانم زهرا نجفی ، کاردان بهداشت محیط )

خداوند متعال برای استفاده و آسایش ما امکانات فراوانی را در دنیا فراهم کرده که در قرآن کریم به برخی از آن ها اشاره شده.  ماه ، خورشید ، ستاره ها ، شب و روز ، چهارپایان و طبیعت با همه ی امکانات موجود در  آن از جمله این نعمت ها هستند.  

می خواهیم در مورد یکی از ارکان طبیعت صحبت کنیم ، در مورد درخت ، آری درخت.

در اطراف ما درختان متنوعی وجود دارند ، با اشکال و استفاده های متفاوت . یکی از این درختان زیبا که ما از آن بهره مندیم  درخت چنار است. درختی که قرن ها پیش کاشته شده ، با همّت نیاکان ما رشد کرده و به هر قیمتی شده سرسبز به ما رسیده.

درخت چند صد ساله ای که طبق شنیده های ما در گذشته های دور برای مدتی برگ های او رو به زردی رفته و پژمرده شده اما با توجهات ویژه ی خداوند و تلاش دوست داران طبیعت که به نعمت های خداوند امیدوارند بار دیگر ریشه دوانده و شاخ و برگ و زیبایی خود را باز یافته

اما فراموش نکنیم که درخت برای رشد و شکوفایی نیاز به آب ، خاک ، نور ، تغذیه و کود دارد و اگر ما از درخت چنارمان توقع ریشه ی سالم، شاخه های پر قدرت، برگ های زیبا و سایه ی گسترده داریم باید با آبی زلال آن را آبیاری کنیم. نور مهربانی خود را از او دریغ نکنیم و با عشق و محبت غذا و کود را برای رشد هرچه بهترش مهیا کنیم تا در خاکی که جان ماست ریشه کند و همه در سایه ی آرامشش بیاساییم.

امید است که این درخت تنومند را با آبیاری و مراقبت ویژه ی خود از آفت های احتمالی حفظ کرده و حفاظت از آن را به فرزندانمان نیز بیاموزیم تا هم خودمان از ثمرات ان استفاده کنیم و هم این درخت زیبا را با درونمایه ای قوی تر و ظاهری شکیل تر چنانکه بر عهده ی ماست به آیندگان بسپاریم. ان شا ا...                                                                                        

    منصور سمیعی از اعضای « انجمن اتحاد » چنار 

چنار همچنان در بن بست روزگار  . . .

روزها می گذرد و در گیر و دار حوادث، خواسته­ی انسان­ها بیشتر می­شود. تحول و ترقّی لازمه­ی زندگی بشریت است. چنار ما همچنان در این سیر طبیعت در بن­بست روزگار نظاره گر تلاش مسئولین است. بزرگترین روستای شهرستان به علت بن­بست بودن­، فقیرترین روستا شده است و طرح جاده­ی کلیایی با وجود درخواست های فراوان بی پاسخ مانده است. جاده­ی کلیایی واقعیتی است که برای چنار شبیه به رؤیا شده است. این جاده در صورت احداث دو منطقه­ی دربند رود و کلیایی را به هم وصل می­کند که در مجموع شامل بسیت و یک روستا (چهارده روستای کلیایی و چنار و همسایه های آن) می شود. امروزه بسیاری از روستاهای منطقه­ی کلیایی مثل حیدرآباد و نادرآباد به دلیل مشکلات فراوان ناشی از نبود راه مناسب در حال تخلیه­ی جمعیت هستند. اهالی این روستاها به شهر مهاجرت کرده و معمولا در حاشیه­ی شهر با مشکلات فراوان زندگی می­کنند و تنها در فصول کشاورزی به روستا باز می­گردند. در صورت تحقّق طرح جاده­ی کلیایی، علاوه بر جلوگیری از مهاجرت اهالی این روستاها به شهر­، راه این مناطق­ به شهر کوتاه تر می شود. زیرا فاصله­ی امروزی منطقه­ی کلیایی تا اسدآباد (از مسیر آجین) حدود بیست کیلومتر است و احداث جاده­ی  هفت کیلومتری کلیایی این مسیر را دوازده کیلومتر کوتاه می کند. از مزیت های دیگر این جاده­ی بسیار مهم ایجاد اشتغال در روستا می باشد. با احداث این جاده چنار در مسیر رفت و آمد چهارده روستای کلیایی به اسدآباد قرار می­گیرد و افزایش عبور و مرور و نیاز به خدماتی چون تعمیرگاه ، مغازه و ... باعث ایجاد اشتغال و رونق روستا می­شود و از آن­جا که مشکل اشتغال سرمنشأ مشکلات دیگر از جمله اعتیاد است جاده­ی کلیایی می­تواند تا حدی سدّی باشد بر جریان این مشکلات. امیدواریم که مسئولین محترم شهرستان پیرو هزاران درخواست اهالی این بیست و یک روستا جهت ایجاد و احداث این جاده­ی بسیار مهم و بین منطقه ای که بیش از سی سال است که اهالی همواره پیگیر آن بودند اقدام  فرمایند. 

محمدعلی شیخ محمدی - رییس شورای اسلامی چنار شیخ

این تصویر متعلق به چنار نیست ...