عشق تو جِیَرِمَ کوکو مُکُنه                    نصمِ شُو هِنی مِنه غُشغو مکنه

دیَه هَی پِل مُخورم ای شان او شان             شی کُنم دیه مَیَه  اَفتو مکنه

                                                                                شاعر :  مجتبی بهروزی

شور عشق

تو کجایی که به دور از تو به جان افتاده است

غم که از روز ازل با دل من همزاد است

لحظه­ هایی که به دور از تو به خاطر دارم

سال­هایی است که سر تا به قدم بر باد است

هر که روزی نظری دید تو را گفت چنین

کاین چه حوری ست که در قالب آدم زاد است

چشم لیلای تو تیری به دل مجنون زد

لب شیرین تو درمان دل فرهاد است

ای منیژه تو برو یار مرا بیژن دید

پس مپندار که یک لحظه تو را در یاد است

اگر عاشق شد­ه­ای هیچ شکایت تو مکن

که سزای دل عشاق غم و بیداد است

پدرم گفت :  پسر جان دل عاشق کوهی است 

که به طوفان بلا تکیه به کاهی داد است

هر که را تجربت عشق دهد تعلیمش

دل چو ویرانه ولی خانه ی بخت آباد است

چه شد امشب که خدایا! ز طربخانه ی عشق

این­چنین بخت خوشی وقت مرا در داد است

جمهور سمیعی

تارک عشق خدایی است چنار

تو بگو فلسفه اش چیست چنار

باغ سرسبز چنارستان بود

موج لبخند  قناری است چنار

نت موسیقی احساس گل است

قهقهِ مرغ بهاری است چنار

که جهان دایره زندگی است

و شعاع و عدد پی است چنار

زیر و بم های سرود عشق است

پر زمردان چناری است چنار

وارث شعبده زندگی است

و بُود نمره او بیست چنار

در دل تک تک ما جا دارد

و هزار است، یکی نیست چنار

ریشه ابر و گل و باران است

شعف و شادی آری است چنار

تنش و استرس دیدار است

هوس شاهسواری است چنار

(از کتاب سهم اکسیژن من )

جناب آقای میرزا آقا عسگری مانی عزیز

شاعر بزرگ و توانای اسدآبادی

سلام

از اظهار لطف شما بی نهایت قدردانی می کنیم و امیدوارم با عنایات شما و راهنمایی هایتان بتوانیم وظیفه ی خویش را درباره ی شهر و دیار عزیز خویش به خوبی انجام دهیم

صابر مرسلی - طاهره محمودی

تبریز - 23/1/87