تو ای عاشق

چه آسان بردی از یادم تو ای «عاشق»
                تو می گفتی : « فراموشت نخواهم کرد »
               و می گفتی که : «چشمم سوی ظاهر نیست»
      « تو را با سیرت نیکو و زیبایت پسندیدم »
تو گریان عشق می گفتی و من دیوانه خندیدم
        و فهمیدم 
              که چشمان بسته ، در خواب و خیال خویش پنهانی 
    چه می دانی ؟                  چه می دانی؟ 
تو را از عشق و مستی های این دوران ، 
                    که خود عمری حذر کردم ، 
                                             خبر کردم. 
و دانستی که این دفتر ورق خورده است 
                 و شیرین ، تلخ گشته است و دگر فرهاد هم مرده است. 
      و لیلی مانده بی مجنون و 
                      مجنون هم ، هزاران لیلی آزرده است. 
تو می گفتی که : 
            « عشقت در دلم طوفان غم کرده است »
       « و من عمری تو را چون بت پرستیدم » 
                           « و نامت را بروی تیغ بوسیدم »
                      دگر گفتی که : « عشقت نزد من پاک و مقدس بود » 
                 چه آسان بردی از یادم تو ای «عاشق»
                                         دانستی هوس بود؟  

                                                                          مجتبی بهروزی