اولش که وارد  شدیم بیشتر شبیه انباری بود تا باشگاه. معلوم بود که کار زیاد داره و ما وقت زیادی نداشتیم...! به یاد بچه هایی بودیم که توی کوچه ها پرسه می زدن و مدت ها بود که از باشگاه و روزهای خوش تمرین محروم شده بودن ...

 ساعت هاست که می­گذره و بچّه ها مشغول کارند : مجتبی روی میله های متصل به سقف سالنه و مشغول تعمیر سقف ! افشین با شیرهای داغون آب کلنجار می­ره. هادی پنجره های بدون شیشه رو اندازه می­گیره. حمزه و صادق تشک ها رو جمع می­کنن. سعید توی گرد و خاک گم شده. چیزی که پیدا نیست ولی گویا مشغول جارو کردنه...! حالا خوبیت نداره که آدم بعضی چیزا رو بگه که مثلا من و افشین سه ساعته حموم و دست­شویی می­شوریم! سعید می­گه : « برم تی پلاستیکی بیارم ؟ خیلی بهتره ، هم می­شوره هم خشک می کنه و هم آب ها رو هل می­ده بیرون » صادق می­گه : « خب پس برو اون رو بیار بذار اینجا تا ما بریم دیگه! » ! !

 بچه ها رو که نگاه می­کنی انگار نه انگار که ساعت هاست دارن کار می­کنن. رد پای خستگی رو توی چهره شون نمی­شه دید. پر از شور و انرژی­اند. همه دارن به یک عشق کار می کنن :« باشگاه کشتی بعد از یک سال دوباره راه می افته.»

و راه افتاد . . . مؤسّسه­ی چنارستان با اداره­ی تربیت بدنی اسدآباد قرارداد بسته که مسئولیت باشگاه کشتی چنار رو بر عهده بگیره. اعضای مؤسّسه با این که ایّام عید بود اومدن و باشگاه رو سر و سامون دادن و الان یه ماهه که کشتی توی باشگاه شروع شده. بچه های شما دوباره از کوچه ها به باشگاه برگشتن و این بزرگترین شادی، پاداش و افتخار ماست. اگه از زحمات بچه های مؤسّسه گفتیم خدانکرده برای خودستایی نبود فقط خواستیم عشق خالص این بچه ها رو به چنار و چناری به تصویر بکشیم.

... امروز که این مطلب رو توی سایت گذاشتیم یک ماه از آغاز به کار باشگاه چنارستان می گذره. دو تا از بچه های باشگاه - آقایان محمد مرسلی و افشین فضلی - بعد از همین یک ماه تمرین، توی شهرستان مقام آوردن و به مرحله ی استانی راه پیدا کردن !

فرهاد مرسلی هم به باشگاه برگشته و در کنار علیرضا رضاییان کار مربی  گری باشگاه چنار رو بر عهده دارن.   

                           تصاویری از مراحل کار و راه اندازی دوباره ی باشگاه